2001-04
Προσθήκη κατ’ επέκταση και ανασχεδιασμός όψεων οινοποιείου στη Νεμέα Κορινθίας
Η μελέτη που μας ανατέθηκε προέβλεπε τον διπλασιασμό των προϋπαρχόντων εργοστασιακών χώρων του οινοποιείου, την κατασκευή μιας καινούργιας κάβας παλαίωσης του κρασιού μαζί με μια αίθουσα γευσιγνωσίας και ένα μικρό πωλητήριο. Παράλληλα, ζητούμενο ήταν ο πλήρης επανασχεδιασμός των όψεων και του υπάρχοντος κτιρίου με στόχο την ενιαία μορφή του με την επέκταση. Για την επέκταση επιλέχθηκε η κατασκευή άλλων δύο παρόμοιων με τα υπάρχοντα μεταλλικά κτίρια τα οποία στη συνέχεια θα επενδυθούν με μια μεταλλική κατασκευή με ξύλινες περσίδες που θα δημιουργούν έναν ημιυπαίθριο χώρο με στέγαστρο. Το υπάρχον κτίριο των γραφείων θα επενδυθεί με τσιμεντόλιθους στο χαρακτηριστικό χρώμα του αργιλώδους εδάφους της περιοχής και θα δημιουργηθεί στον όροφο, με παρόμοια μεταλλική και ξύλινη κατασκευή, ένας ημιυπαίθριος χώρος γευσιγνωσίας συμπληρωματικός αυτού του υπογείου. Η κατασκευή εξαιτίας της παράλληλης λειτουργίας του οινοποιείου πραγματοποιείται σε τρείς φάσεις: επέκταση, κατασκευή εσωτερικών χώρων υπογείου και κατασκευή όψεων.Έχουν ολοκληρωθεί οι δύο πρώτες φάσεις.
Συνεργάτες αρχιτέκτονες: Αφροδίτη Παπαδοπεράκη, Στέλιος Παπαδημητρίου / Χρονολογία: 2004
Διώροφη κατοικία με ξενώνα στην Άβια Μεσσηνίας
Το οικόπεδο της μελέτης βρίσκεται σε έναν εκτός σχεδίου ελαιώνα με αναβαθμούς στα νότια της Καλαμάτας, ενώ από την μεριά της έντονης κλίσης του υπάρχει και εξαιρετική θέα προς τον Μεσσηνιακό κόλπο. Η διατήρηση τόσο των αναβαθμών όσο και του μεγαλύτερου δυνατού αριθμού ελαιόδενδρων, η εκμετάλλευση της θέας καθώς και η ένταξη στο ύφος των αγροτικών κατοικιών της περιοχής, ήταν οι κυριότεροι παράμετροι που λήφθηκαν υπόψη κατά τον σχεδιασμό και οδήγησαν σε μια σύνθεση που αποτελείται από δύο όγκους. Ο ψηλότερος κυβικός όγκος στεγάζει το καθιστικό, την τραπεζαρία με την κουζίνα και στον όροφο ένα υπνοδωμάτιο και καλύπτεται με δώμα και ο χαμηλότερος που από την βορινή του πλευρά πατάει στους αναβαθμούς, δύο ξενώνες και στεγάζεται από μια μονόριχτη στέγη. Μεταξύ των δύο όγκων σχηματίζεται μια μικρή αυλή και υπόσκαφα ένα λουτρό και χώρος κίνησης. Η είσοδος στο κτίριο γίνεται από την βορινή πλευρά στον διώροφο χώρο του μεγαλύτερου όγκου μέσω μιας μεταλλικής γέφυρας που εκμεταλλεύεται την υψομετρική διαφορά των αναβαθμών.
Συνεργάτες αρχιτέκτονες: Αφροδίτη Παπαδοπεράκη, Στέλιος Παπαδημητρίου/ Χρονολογία: 2004
Διώροφη κατοικία στη Νέα Μάκρη Αττικής
Οι παράμετροι που έθετε το μικρό μέγεθος του οικοπέδου σε συνδυασμό με την επιθυμία των ιδιοκτητών για πλήρη εκμετάλλευση της δόμησης και την έλλειψη κάποιου ιδιαίτερου χαρακτηριστικού στο ευρύτερο περιβάλλον, οδήγησαν στην επιλογή της τοποθέτησης του κτιρίου στο κέντρο του οικοπέδου. Κύρια επιδίωξη του σχεδιασμού αυτής της κατοικίας για μια τετραμελή οικογένεια, ήταν η δημιουργία δυο αυλών, μιας βορινής και μιας νότιας και η κατά το δυνατόν μεγαλύτερη ενοποίηση των υπαίθριων με τους εσωτερικούς χώρους. Δημιουργήθηκε έτσι ένας επιμήκης ενιαίος χώρος για το καθιστικό και την τραπεζαρία με μεγάλα ανοίγματα και από τις δυο πλευρές του. Στον όροφο τοποθετήθηκαν τα τρία υπνοδωμάτια γύρω από ένα μικρό αίθριο που βλέπει προς τον χώρο εισόδου ενώ έχουν πρόσβαση και στο μεγάλο δώμα πάνω από το καθιστικό.
Συνεργάτες αρχιτέκτονες: Χριστίνα Αναστασίου / Χρονολογία: 2003
Διώροφη κατοικία και εργαστήριο ζωγραφικής στην οδό Τανναίδος, Λαμπρινή
Η περιοχή της μελέτης διατηρεί ακόμη αρκετά στοιχεία από τον τρόπο κατοίκησης παλαιότερων ετών στις γειτονιές της Αθήνας. Με αυτήν την αφορμή προσπαθήσαμε να δημιουργήσουμε μια σύνθεση γύρω από μια εσωτερική αυλή στην οποία θα στρέφονται όλοι οι κύριοι χώροι διαβίωσης και εργασίας. Το κτιριολογικό πρόγραμμα περιελάμβανε πέραν της κατοικίας των τεσσάρων ατόμων, ένα εργαστήριο ζωγραφικής που να μπορεί να λειτουργεί και ως έκθεση για την ζωγράφο ιδιοκτήτρια καθώς και μια γκαρσονιέρα για την μητέρα του ιδιοκτήτη. Οι δύο αυτοί χώροι τοποθετούνται στο ισόγειο με ανεξάρτητη είσοδο ο καθένας και η εσωτερική αυλή ανυψώνεται κατά δύο μέτρα έτσι ώστε να πλησιάσει στο επίπεδο της κύριας κατοικίας. Στον δεύτερο όροφο εκτός από την κρεβατοκάμαρα του ζεύγους, δημιουργείται ένας ακόμη χώρος εργασίας με δικό του υπαίθριο χώρο για τις ανάγκες της ζωγράφου.
Συνεργάτες αρχιτέκτονες: Αφροδίτη Παπαδοπεράκη, Στέλιος Παπαδημητρίου / Χρονολογία: 2003
Αποκατάσταση και προσθήκη κατ’ επέκταση σε παραδοσιακή κατοικία στα Βίλλια Αττικής
Το πέτρινο μονόχωρο κτίσμα των αρχών του αιώνα που υπήρχε στο οικόπεδο, αποτελεί τυπικό δείγμα των αρβανίτικων κατοικιών της περιοχής. Η μελέτη είχε ως στόχο την αποκατάστασή του και την ένταξη της επέκτασης με τρόπο τέτοιο που αφ’ ενός να αναδεικνύει το παλιό κτίριο και αφ΄ ετέρου να διαφοροποιείται από αυτό με ήπιο τρόπο. Σε επίπεδο κάτοψης μια τεθλασμένη γραμμή ορίζει στο εσωτερικό της όλους τους χώρους της προσθήκης, σχηματίζοντας μια προστατευμένη βορινή αυλή και δύο υπνοδωμάτια στον νότο. Στο σημείο που πλησιάζει το πέτρινο κτίσμα, η γραμμή διαλύεται σε μια στοά επιτρέποντας την πλήρη ενοποίηση της κουζίνας με την νοτιοδυτική αυλή μπροστά της. Το τμήμα της κουζίνας έχει χαμηλότερο ύψος από το πέτρινο και καλύπτεται από δώμα που σε συνδυασμό με την υποχώρηση της πρόσοψης σχηματίζει έναν ενδιάμεσο χώρο μεταξύ του προϋπάρχοντος κτίσματος και του ψηλότερου όγκου των υπνοδωματίων με την μονόριχτη στέγη. Τα εσωτερικά επίπεδα που υπήρχαν στο εσωτερικό του παλαιού κτιρίου διατηρήθηκαν και εκεί τοποθετήθηκαν το καθιστικό και η τραπεζαρία της κατοικίας.